Listo de ĉiuj partoj ⇐ Al la antaŭa parto Al la posta parto ⇒
La bazan tekston origine enkomputiligis Flandra Esperanto-Ligo
Kreis la Esperantan tekston: diversaj personoj
Proksimuma verkojaro: 2012-2018
La artikoloj origine aperis en Monato: http://www.esperanto.be/fel/mon/.
La artikoloj havas ĉi tie "(xml:)id"-atributon ("monato-2012-010403" ĝis "monato-2018-012399"), kies cifera parto egalas al la jaro de publikigo kaj la numero de la artikolo.
Lastatempe mia edzino, 47-jaraĝa, kiel aliaj similaĝaj ĉinaj virinoj, maltrankviliĝas. La kialo: ĉinaj komunikiloj publikigas artikolojn rilate reformadon de la emerita sistemo.
Post la fondiĝo de la Ĉina Popola Respubliko, la 1an de oktobro 1949, la registaro tuj ellaboris emeritan sistemon tre favoran al laboristinoj. Viroj emeritiĝis en la aĝo de 60, virinoj en la aĝo de 50.
Antaŭe en Ĉinio nur urbanoj, kiuj laboris en ŝtataj aŭ kolektivaj entreprenoj aŭ en la registaro, ricevis pension post emeritiĝo. Kamparanoj devis labori, ĝis ili ne plu kapablis. Mia patro estis kamparano kaj laboris ĝis sia morto en la aĝo de 78 jaroj. Li neniam havis pension.
Mi ne scias, kial post 1949 la registaro tiel avantaĝe traktis virinojn. Tamen mi bone memoras, ke la ŝtato volis grandigi la loĝantaron. Pro tio al virinoj estas taskite naski infanojn kaj frue emeritiĝi por ilin prizorgi.
Sed aferoj ŝanĝiĝas. Antaŭ pli ol 30 jaroj, rimarkinte la rapidan kreskadon de la loĝantaro, la registaro enkondukis novan, naskiĝliman politikon. Paroj rajtis enmondigi nur unu infanon. Rezulte, mi havas nur unu filinon, kaj mia frato nur unu filon.
Nun reprezentantoj de la Ĉina Tutlanda Popola Kongreso proponas al la registaro altigi la pensiuliĝo-aĝon de virinoj. Ili diras, ke eĉ 60-jaraĝa virino estas ankoraŭ forta kaj ankaŭ sperta en sia profesia laboro.
La registaro emas akcepti la argumentojn de la kongreso, sed ordinaraj laboristinoj, inkluzive de mia edzino, kontraŭas. Ili timas, ke ili devos pli longe labori.
Xu Jinming
korespondanto de Monato en Ĉinio